Σε μια κοινωνια χωρις ισοτητα, η αρμονια, αληθεια και ομορφια μπορει να επικρατησει;
( John Milton )

Πεινουσαμε στης γης την πλατη.
Σα φαγαμε καλα
πεσαμε εδω στα χαμηλα
ανιδεοι και χορτατοι.
( Γ. Σεφερης )


Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

οι γερμανοι ξαναρχονται...

και τρωνε,
οι αχορταγοι,
4 ατομα ολα κι ολα,
ολα αυτα που βλεπετε!

... ξοδευοντας καθε εβδομαδα αρκετα
περισσοτερα απ' τον μισο μηνιαιο μισθο
ενος Ελληνα νεου
της γενιας των 700euro!


... και, βεβαια, κατα το χουι τους δεν ντρεπονται
ουτε αυτοι, ουτε εκεινοι( που ειναι, αλλωστε, γνωστοι!) που τους βοηθησαν οικονομικα ταζοντας τους
την πρωτοκαθεδρια της Ευρωπης, υστερα απ' οσα εκαναν εις βαρος της!


... αφιερωνεται
στο γνωστο γερμανικο περιοδικο

FOCUS


ΔΕΙΤΕ ΚΙ ΕΔΩ !




η αφη...



... CLICK !



Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ!


... ενα ποιημα για τη Χιλη!


και, ...λουλουδια για την Παραγουαη!




Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

απ' το 2001...




καθε μερα
που το βλεπω,
μου τον

θυμιζει!

... και ολα
οσα μου ειπε!













... ο τελευταιος μεγαλος, εν ζωη, να'ι'φ !

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

... η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ



... ΘΑΥΜΑΣΤΕ την !

... ακουστε τι συμβαινει,


... οταν το νερο ενωνεται με τη στερεα γη,
η ποιηση με τους αριθμους και
το βιολι με το κλαρινο!


... αφιερωμενο εξαιρετικα!


Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

σημερα, 16:05h... βεραντα με θεα...


την... Λυβικη Σαχαρα...


... το μοτο της ημερας...



"ΛΕΝΕ πως ο ποιητης πλαθει με τη φαντασια του τον ανθρωπο, πασχιζει συνεχως να γεφυρωσει το χασμα αναμεσα στο γραμμα και το αισθημα, αναμεσα στην εμπειρια του αναγνωστη και τη δικη του εμπειρια. Κι αν κατι επιδιωκει, ειναι η διεισδυση στην ψυχη του εθελοντη αναγνωστη που δεν εχει το χρονο ουτε ομως και το ταλεντο για αλλου ειδους βαθυτερες αναζητησεις. Παρ' ολα αυτα αφουγκραζεται τις παρεκκλισεις της κοινωνιας, στην οποια ζει και διεκδικει την αλλαγη της.
Πολλες φορες η ποιηση, σε καιρους ανατρεπτικους, συμβαλλει στην εμψυχωση ενος λαου που εχει εγκλωβιστει σε μεγαλα αδιεξοδα, για να θυμηθουμε τον Διονυσιο Σολωμο που συνδυαζε τον αναγκαιο για την εποχη εθνικισμο με τον ρομαντισμο, τον Παλαμα αργοτερα και στη συνεχεια τον Σεφερη και τον Ελυτη. Και ειναι ο ποιητης που αναλαμβανει να συνδεσει το παρελθον με το μελλον, στοχευοντας συνειδητα στο να διατηρηθει υψηλα το ηθικο ενος βασανισμενου λαου. Ενα τετοιο ρολο οραματιζεται* για τον εαυτο του ο Παλαιστινιος ποιητης Mahmood Darwish, ο οποιος σημερα, επιστρεφει στη γη της Παλαιστινης, δηλωνοντας τρελος απο ελπιδα.

ΕΛΠΙΔΑ για τη δημιουργια μιας πατριδας και την ειρηνικη συνυπαρξη των Παλαιστινιων με τους Ισραηλινους, ελπιδα για τα παιδια που γεννιουνται στα χαμοσπιτα της Γαζας, που αναζητουν διεξοδους ζωης σε θρησκευτικους παροξυσμους και που πολλες φορες πεφτουν θυματα ακραιου φονταμενταλισμου. Σε μια συνεντευξη-ποταμο στο γαλλικο περιοδικο Nouvel Observateur ο Mahmood Darwish μιλαει για τα 27 χρονια εξοριας και την επιστροφη του στη Μεση Ανατολη, εκει οπου ο ποιητης δυσκολα ξεφευγει απο τις θρησκευτικες νορμες, παροτι γνωριζει οτι η ποιηση ειναι εξ ορισμου το παραθυρο και η επιβεβαιωση της διαφορετικοτητας των ανθρωπων. Ο Darwish μιλαει επισης για τη συλλογικη τρελα που κατακλυζει τη γη του, την αντιδραστικη θεση των θρησκευτικων ομαδων που αρνουνται οποιαδηποτε εξελιξη, για τη λαχταρα πολλων Παλαιστινιων να υμνησουν μαζι του την ομορφια της ζωης. 'Ειναι σχημα οξυμωρο για μια χωρα που εχει ακρωτηριαστει, λεηλατηθει και οπου οι ανθρωποι ζουν στο περιθωριο της παγκοσμιας κοινωνιας. Αλλα ειναι μορφη αντιστασης να γραφεις ποιηματα για την αγαπη, ζωντας σε συνθηκες κατοχης'. Επιμενει δε οτι γραφει σε κατασταση χαρας και αν σε κατι στοχευει, δεν ειναι να επιβιωνει απλα, αλλα να βιωνει καθε στιγμη υπο οποιεσδηποτε συνθηκες. Αυτη την αναγκη της επιβιωσης την εζησε πολυ προσφατα, σε φιλολογικη βραδια στη Ραμαλα, οπου οι πανεπιστημιακοι που βρισκονταν στην αιθουσα του ζητουσαν να διαβασει ποιηματα για την αγαπη. Κι οταν ξεκινησε να απαγγελει, γυναικες και ανδρες σηκωθηκαν και για μια ωρα λικνιζονταν, δηλωνοντας με τροπο παραστατικο οτι η κατοχη δεν εχει διαβρωσει τον ανθρωπισμο τους. [... ] "


* να σημειωθει οτι ο ποιητης δεν ζει πλεον.


( της ΡΙΤΣΑΣ ΜΑΣΟΥΡΑ, απο τη τακτικη της στηλη στην εφημ.
" Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ " της 5-2-06 )





Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΙΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΣ...


Ηταν πριν 5 χρονια περιπου, μηνα Αυγουστο!

Ειχε πεσει το σουρουπο, εκλεισε το air condition κι ανοιξε διαπλατα τις μπαλκονοπορτες. Σκεφτηκε, μιας και δεν ειχε τιποτα καλυτερο να κανει, να ξεκινησει το διαβασμα καποιου βιβλιου απ' τα πολλα αδιαβαστα, ακομη, που βρισκοταν στην βιβλιοθηκη του! Το 'χε βαλει προγραμμα, απ' αρκετο καιρο πριν, να διαβασει οσα βιβλια περισσοτερα μπορεσει αφου διεθετε, πλεον, πολυ ελευθερο χρονο, απερισπαστος καθως ηταν πια, απο τις σκοτουρες και τα προβληματα της προηγουμενης ζωης του.
Τι τα 'χε μαζεψει ολα αυτα τα βιβλια; Να τα κανει τι;
Κατακαλοκαιρο καθως ηταν, ζεστη εκανε, χαλαροτητα και καλοκαιρινη ραστωνη επικρατουσε, σκεφτηκε να ξεκινησει το διαβασμα ενος "αστυνομικου"! Του αρεσαν τα αστυνομικα σε τετοιες περιπτωσεις! Ακονιζαν το μυαλο!
Τι ομως;
Ζωρζ Σιμενον η Αγκαθα Κριστι;
Του Σιμενον ειχε διαβασει πολλα! Αποφασισε Αγκαθα Κριστι. Κι αφου τραβηξε ενα δικο της απ' το ραφι της βιβλιοθηκης πηγε στο σαλονι, ανοιξε το ραδιοφωνο σ' εναν, αποκλειστικα, μουσικο σταθμο που συνηθιζε ν' ακουει, ρυθμισε την ενταση πολυ χαμηλα, καθησε στη πολυθρονα κι αρχισε το διαβασμα.
Απ' τις 200 σελιδες, ενος βιβλιου τσεπης, ειχε διαβασει τις 72, ειχε ξεκινησει το ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10 που ειχε για τιτλο αυτον που εχει και η αναρτηση τουτη... οταν χτυπησε το κουδουνι της εξωθυρας!

Παει στο θυροτηλεφωνο και ρωτα ποιος ειναι. Μια γυναικεια φωνη απαντα, ρωτωντας αν εκει μενει ο Κος Α. Εκεινος απαντα, με τη σειρα του, οτι ειναι αυτος που ζηταει και ρωταει ποια ειναι εκεινη. Του απαντα οτι, ειναι μια φιλη του απ' το πολυ μακρυνο παρελθον! Ρωτα το ονομα της κι εκεινη αρνειται να το πει! Ανοιγει την πορτα και της λεει: αφου εισαι φιλη μπορεις ν' ανεβεις πανω(διωροφο το σπιτι), και εισαι καλοδεχουμενη! Και παλι, εκεινη αρνειται! Του λεει, αν θελει να κατεβει εκεινος αλλιως θα φυγει! Της απαντα να περιμενει και κατεβαινει ο ιδιος!

Μολις κατεβαινει τη σκαλα αντικρυζει μια κυρια ντυμενη στα μαυρα! Κοντοστεκει ξαφνιασμενος, την κοιτα στο προσωπο στιγμιαια κι αναφωνει: Σ.!... που βρεθηκες εδω τετοια ωρα; Κι εκεινη, στο ακουσμα του ονοματος της, τρεχει τον αγκαλιαζει, τον φιλαει! Την αγκαλιαζει κι εκεινος και την φιλα! Και των δυο τα ματια δακρυζουν!

Πρωτα την ρωτα, γιατι φοραει μαυρα. Του απαντα οτι, δεν θα του πει γιατι φοβαται να μην τη κοροιδεψει! Την ρωτα γιατι δεν ηθελε ν' ανεβει πανω. Του απαντα οτι, ηθελε να δει αν θα την γνωρισει μετα το περασμα 50 χρονων! Κι αν δεν την αναγνωριζε θα του ζητουσε συγνωμην για την ενοχληση και θα εφευγε!

Της λεει οτι, τωρα λοιπον μπορει ν' ανεβει! Και ανεβαινουν μαζι!
Καθονται στο σαλονι κι αρχιζουν να διηγουνται ο ενας στον αλλο, με συντομια, τη ζωη τους! Δεν ειχαν ιδωθει απ' οταν ηταν 12 χρονων!
Εκεινος, μαζι με τους γονεις του και τον παππου του, εφυγε απ' το πατρικο σπιτι στον Βυρωνα κι ολοι μαζι εγκατασταθηκαν στο Χαλανδρι! Εκεινη, με τους δικους της γονεις, εμεινε εκει!

Αφου τελειωσαν οσα ειχαν να διηγηθουν ο ενας στον αλλο, θυμηθηκαν τα παιχνιδια που επαιζαν στο δρομο μαζι με τ' αλλα γειτονοπουλα, τον μπερντε που εκεινος εστηνε στην αυλη του σπιτιου του κι επαιζε Καραγκιοζη για τους φιλους/ες του, τα μολυβενια του στρατιωτακια, τον κουτσο στον δρομο, τις γκαζες, τα τσερκια, τα ξυλινα πατινια με ρουλεμαν κ.α., εκεινη σηκωθηκε κι ετοιμαστηκε να φυγει!

Κι ορθια καθως ηταν, τον ρωτα: Εχεις καμμια φωτογραφια του παππου σου; Παραξενεμενος, εκεινος απαντα οτι εχει και την ρωταει τι την ηθελε! Δειξε την μου, ηταν η απαντηση της! Να τη, της λεει, εκει στο τραπεζακι αυτο!
Την παιρνει, την κοιτα καλα-καλα, δακρυζει, την φιλα και την αφηνει ξανα στη θεση της! Τι ειναι Σ.; την ρωτα εκεινος. Κι εκεινη απαντα: ξερεις οτι οι "γονεις" μου δεν ηταν οι πραγματικοι μου γονεις, οτι ημουν υιοθετημενη; Το ξερω, ηταν η δικη του απαντηση, το ηξερα απο τοτε, μου το ειχε πει μια φορα ο ..., ομως καθως δε μπορουσα να το πιστεψω ρωτησα την μανα μου κι εκεινη μου απαντησε οτι αν μ' ακουγε να ξαναλεγα κατι τετοιο θα μου 'κοβε τα ποδια! Και συνεχισε: γιατι δακρυσες και φιλησες τον παππου μου; Κι εκεινη απαντα, ξερεις οτι ο παππους σου ειχε υπογραψει σαν μαρτυς τα χαρτια της υιοθεσιας μου! Πρωτη φορα τ' ακουω, απαντα εκεινος, κι ελεγε την αληθεια! Τωρα θα σου πω γιατι φοραω μαυρα, λεει εκεινη! Και συνεχισε, οταν πεθαναν οι "γονεις" μου βρηκα τα χαρτια της υιοθεσιας και μου μπηκε στο μυαλο να ψαξω να βρω την ακρη και την βρηκα και πηγα στους συγγενεις μου γεματη χαρα κι εκεινοι μολις με ειδαν τρομαξαν, φοβηθηκαν οτι παω να ζητησω μεριδιο απ' τη μικρη κληρονομια που ειχαν αφησει οι γονεις μου, ενω εγω ουτε που το ειχα σκεφτει, αλλωστε ο "πατερας" μου, μου αφησε ο, τι ειχε, κι αυτον εγω ειχα για πατερα και, απο τοτε ουτε θελω να τους ξαναδω αυτους τους συγγενεις κι εταξα να φοραω μαυρα καθε Αυγουστο που γιορταζει η Παναγια, γιατι ο παππους σου, ο παππους ο Μανωλης ηταν απ' την Τηνο!

Κατεβηκαν μαζι τη σκαλα,
φιληθηκαν και,
αποχαιρετηθηκαν δακρυσμενοι απ' την συγκινηση και οι δυο τους!



Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

... ομορφη πολη !



... ομορφη μερα, γιορτινη !
ομορφα να τη περασετε!


... Καθαρη Δευτερα





... για την ορεξη



Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

... α'ι'τοι...





... χαρταετοι πιασμενοι σε συρματα




Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

τελος καλο... ολα καλα!

Το γαιτανακι της ζωης συνεχιζεται...

... Καλο τριημερο !

... Καλα κουλουμα !









Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

σημερα... κατ' εξαιρεση...



... στην ΕΛΙΑ !


Ευχαριστω,

τον Αριστο Επιστημονα και ΑΝΘΡΩΠΟ, Κωνσταντινο Ι.
τον ΦΙΛΟ (... ετσι απλα) Ζαχαρια Β. ... Ξυπνα Ελια, δεν εγινε σεισμος!

και
την Βιολεττα Τ. (... για τις ευχες κι αυτο το ομορφο video που βρηκα στο mail μου σημερα το πρωι!).




Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

συνεβη πριν 45 χρονια!



Ηταν Φεβρουαριος του 1965.

Ειχα τελειωσει την στρατιωτικη εκπαιδευση( τελη Ιανουαριου ), σαν κληρωτος στην τοτε Ε.Β.Α., στο Κεντρο Εκπαιδευσης του Αραξου, οπ' απου πηρα μεταθεση για το Ηρακλειο της Κρητης προς αποκτηση ειδικοτητας.

Μια βραδια, ειχα βαρδια σκοπου σ' ενα υψωμα 15 χλμ. απο το Ηρακλειο, απο τις 02.00-04.00 το πρωι! Στην στρατιωτικη αργκο η βαρδια αυτη ονομαζοταν "γερμανικο νουμερο", επειδη θεωρειτο η χειροτερη βαρδια απο αποψη ωραριου!
Οι σκοποι κοιμομαστε με πληρη πολεμικη εξαρτηση ... ακομη και με το κρανος στο κεφαλι, τα αρβυλα και το τουφεκι ξαπλωμενο στο κρεββατι διπλα μας!
Αφου παρελαβα υπηρεσια απο τον προηγουμενο συναδελφο μου, αρχισα να "σουλατσαρω" περα-δωθε, γυρω απ' το φυλακιο. Ηταν μια υπεροχη Φλεβαριατικη βραδια με αστροφεγγια, σαν την αποψινη! Αναρωτηθηκα αν μπορουσα να μετρησω τ'αστρα!

Σε λιγο αρχισε να πλησιαζει στη σκοπια ενα κοπαδι γιδοπροβατα κι ακουσα μια φωνη απο μακρυα(συνοδευομενη απο γαυγισματα σκυλιων) να μου φωναζει...
-σμηνιτη μην πυροβολησεις! Ηταν ο τσοπανος!
Αφου ηρθε κοντα μου, με ρωτησε αν του επετρεπα να καθησει λιγο να ξαποστασει!
Ηταν ενας, προχωρημενης ηλικιας, λυγεροκορμος κρητικαρος με τη βρακα του και το μαντηλι στο κεφαλι!
Του ειπα οτι ειναι καλοδεχουμενος, γιατι ετσι θα ειχα και συντροφια!

Εκεινος καθιστος σε μια πετρα κι εγω ορθιος με το οπλο στον ωμο, πιασαμε κουβεντα! Με ρωτησε απο που ειμαι, ποιο ειναι το ονομα μου κι αρχισε να μου εξιστορει κομματια απ' τη ζωη του, ενω εγω τον παρακολουθουσα αμιλητος! Ειχε λαβει μερος στην Αντισταση, μου περιεγραψε σκηνες, που ο ιδιος εζησε, απο την Μαχη της Κρητης, απο την παιδικη του ηλικια, απο την οικογενειακη του ζωη, μου ειπε τις πολιτικες του αποψεις, τα συμπερασματα του απο τις πολιτικες εξελιξεις στην Ελλαδα, μου ανεπτυξε την πειρα που απεκτησε απ' την ζωη τουτη!
Ηταν ενας αμυθητος θησαυρος γνωσης για μενα!
Στις 04.00 ηρθε ο συναδελφος της επομενης βαρδιας να με αντικαταστησει!
Ο τσοπανος σηκωθηκε να με χαιρετησει για να φυγει! Του λεω... -περιμενε!
Απευθυνομαι στον συναδελφο μου και του λεω... - συναδελφε γυρνα πισω στο κρεββατι σου γρηγορα, πριν προλαβει και σου περασει ο υπνος. Τη βαρδια σου θα την κανω εγω! Με κοιταει εκπληκτος και με ρωταει... -αληθεια το λες; Ναι! του απαντω. Και φευγει... τρεχοντας!
Απευθυνομαι σ' αυτον τον σοφο κρητικο τσοπανο και του λεω... -κατσε και συνεχισε να μου λες τις ιστοριες σου μεχρι τις 6, γιατι στις εξη και πεντε πρεπει να ειμαι παρων στο προσκλητηριο!
Και συνεχισε τις ιστοριες του, μεχρι τις εξη παρα πεντε! Τοτε σηκωνεται κι αφου αποχαιρετιομαστε, κοντοστεκεται και με ρωταει... - εχεις παει στο φαραγγι της Σαμαριας, τωρα που εισαι στην Κρητη; Ναι! του απαντω. Και τοτε μου λεει:

- Εισαι νεος. Ναχεις υπ' οψη σου οτι, κοιτας απο πανω το φαραγγι και βλεπεις κατω πατο! Κοιτας την ψυχη του ανθρωπου και δεν βλεπεις πατο!
ΑΒΥΣΣΟΣ, σμηνιτη, η ψυχη του ανθρωπου!
Καλη τυχη ναχεις!

Ξεσηκωσε το κοπαδι του κι εφυγε!

Απο τοτε η " Αβυσσος " κρατηθηκε στη μνημη μου!
Και ο γερο-τσοπανος καταγραφτηκε σαν ενας απ' τους Δασκαλους μου!

Αργοτερα προστεθηκε και η " Ερημος " !
Και η Αραβικη Χερσονησος σαν ο τοπος που σταθηκε μοιραιος για μενα!



Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

... στην καθ' ημας Ανατολη...


τσιφτετελι...


Εφτασα στο Καιρο με την Swissair, πετωντας απο το Ελληνικο, στις 11.30 μ.μ. τρανζιτ, για να συνεχισω για τη Jeddah της Σαουδικης Αραβιας στις 05.30 π.μ. με την Egyptair. Ηταν το 1975.

Οταν ταξιδευω εχω, παντα, το ελαττωμα να μην μπορω να κοιμηθω ωσοτου φτασω στον προορισμο μου και μονο σε κρεβατι. Ηταν εξ αλλου και η πρωτη φορα που βρισκομουν στο Καιρο! Την λυση τη βρηκα... αμεσως! Ζητησα και πηρα 5ωρη αδεια επισκεψης στην πολη!

Πηρα ενα ταξι και, περιπου στη 01.00 π.μ. βρισκομουν στο πιο κεντρικο σημειο του Καιρου, το πιο πολυσυχναστο και πολυβουο! Κανω μια βολτα 10 λεπτων και να, μπροστα μου το Χιλτον του Καιρου. Μπαινω μεσα, ριχνω μια ματια και βλεπω οτι στον τελευταιο οροφο του λειτουργει music hall με μπαλετο σε ανατολιτικους χορους! Παιρνω το ασανσερ, ανεβαινω στον τελευταιο οροφο και μπαινω. Ο κοσμος λιγοστος. Καθομαι σ' ενα τραπεζι και παραγγελνω μια μπυρα, παρ' ο,τι δεν μπορω να πιω μπυρα σκετη!

Και σε λιγο βγαινει στη σκηνη ενα πολυμελες μπαλετο χορευτριων της κοιλιας!

Για να ειμαι ειλικρινης, μου ειναι αδυνατο να ξεχωρισω αν ηταν ωραιοτερο το θεαμα που ειδα ζωντανο εκεινο το βραδυ του 1975 η αυτο που βρηκα στο youtube!

Στις 04.00 και κατι βρεθηκα πισω στο αεροδρομιο και συνεχισα για την Τζεντα. Κι απ' εκει στις 14.00 μ.μ. για το Gizan της Σ. Αραβιας, στην ερημο, στα συνορα με την τοτε Β. Υεμενη, που ηταν και ο τελικος μου προορισμος!

Εκει, πλεον, κοιμηθηκα το βραδυ στην καρδια της ερημου, 25 χλμ. απ' το Γκιζαν, στο νοτο της Αραβιας, φιλοξενουμενος σ' ενα ελληνικο εργοταξιο, σ' ενα τροχοσπιτο!



(οπως καταλαβαινετε, " THE TROUBLE IS OVER " ελπιζοντας δια παντος... )

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

χωρις πολλα λογια



... παρεμπιπτοντως, θα ηθελα να προσθεσω οτι:

Ταξιδευσα, μια μονον φορα, στο Αλγερι,

πρωτευουσα της Αλγεριας (της μεγαλυτερης σε εκταση χωρας της Μεσογειου, πετρελαιοπαραγωγου *, με πολυ χαμηλο επιπεδο αναλφαβητισμου που, απ' οταν ανεξαρτοποιηθηκε το 1962 μεχρι και σημερα προσπαθει να σταθεροποιησει τους δημοκρατικους της θεσμους χωρις να το εχει επιτυχει ακομη σε ικανοποιητικο βαθμο),

απο την Τυνιδα, μαζι με αλλους, με ειδικη πτηση των Αλγερινων Αερογραμμων, σε μια συμβολικη κινηση συμπαραστασης και διαμεσολαβησης προς ΟΛΟ τον λαο της Αλγεριας, σε μια κρισιμη ιστορικη καμπη για τη Χωρα τους που την περιοδο εκεινη- περι τα τελη της δεκαετιας του '80 αρχες του '90- σπαραζοταν απο τις χειροτερες, εμφυλιες, αιματηρες συγκρουσεις της νεωτερης ιστοριας της!


* η λεξη δεν εχει υπογραμμιστει... τυχαια

ακκορντεον...



1η του Φλεβαρη, σημερα !

Καλο μηνα ναχουμε και, με υγεια για ολους!


... με την υπεροχη Αλγερινη τραγουδιστρια Souad Massi,
Βερβερινης, παρακαλω, καταγωγης !



( αφιερωνεται σ' εναν ανθρωπο που πολυ εκτιμω!
την γεματη ιδεαλισμο, ανθρωπια, ανιδιοτελεια,
αγωνιστρια Q.L !

Της αρεσει το ακκορντεον αλλα και η ερημος !

Την ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! ... αποσιωπητικα )