* Goya, Maya ντυμενη - Μaya γυμνη
Το παιδι γυρευει τη φωνη του,
(την εχει ο βασιλιας των γρυλλων).
Σε μια σταγονα νερου,
το παιδι γυρευε τη φωνη του.
Δεν τη θελω για να κουβεντιασω'
θα την κανω ενα δαχτυλακι
που η σιωπη μου θα τη βαλει
στο πιο μικρο της δαχτυλο.
Σε μια σταγονα νερου,
το παιδι γυρευε τη φωνη του.
( Μακρυα απο κει, η φωνη, φυλακισμενη,
φορει το κοστουμι του γρυλλου).
( Αρη Δικταιου, " ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΙΗΣΕΩΣ " / Σ' Αναζητηση του Απολυτου/ εκδ. ΦΕΞΗ - 1960 )
1 σχόλιο:
Aγαπητέ Μοναχικέ,
αναζητώντας τη φωνή μας
ενίοτε προτιμούμε τη σιωπή.
χαίρομαι το απόσπασμα και τις εικόνες που μας χάρισες,
ειδικά μέσα από τις αντιδιαστολές που προκύπτουν από την πανπλία των ρούχων.
Μια καλησπέρα στο Λόρκα, στον Γκόγια, στις φωνές και τις σιωπές μας!
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου