FEDERICO GARCIA LORCA...

... σας καλω να ακουσετε με προσοχη αυτον τον μεγαλο

ποιητη, κι ο καθενας σας ν' απαντηση σ' αυτον με τη δικη του

συγκινηση. Η ποιηση απαιτει μια μακρια μυηση, οπως καθε

αθλημα. Η αληθινη ομως ποιηση αναδινει ενα αρωμα, εναν ηχο,

ενα φως, που ολος ο κοσμος μπορει να νιωσει.

Ω, ας μπορουσε να τον καμει να φυτρωσει αυτον τον μικρο

σπορο της τρελλας που φερνουμε ολοι μεσα μας, που χωρις αυτον

η ζωη δεν εχει νοημα, και που πολλοι τον πνιγουν για να επι-

δειξουν το αποκρουστικο μονοκλ της βιβλιακης τους πολυπραγμο-

συνης.

( Αποσπασμα απο την " Παρουσιαση του Pablo

Neruda " του Λορκα, στα 1934 )

Ο ΙΣΚΙΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ

Ο ισκιος της ψυχης μου

χανεται μεσα σ' ενα σουρουπο απο αλφαβητα,

ομιχλη απο βιβλια

και λογια.

Ο ισκιος της ψυχης μου !

Εφτασα στη γραμμη οπου σταματα

η νοσταλγια,

οπου πηζει του δακρυου η σταγονα,

αλαβαστρο της ψυχης.

( Ο ισκιος της ψυχης μου ! )

Η ανεμη του πονου

φτανει στο τελος της,

μα μεσα μου απομενει, ουσια και λογος,

ενα παλιο μεσημερι απο χειλια,

ενα παλιο μεσημερι

απο βλεμματα.

Ενας θολος λαβυρινθος

σκοτεινιασμενα αστερια

πλεκεται με τις θλιψεις μου

τις σχεδον μαραμενες.

Ο ισκιος της ψυχης μου !

Μια παραισθηση

ρουφαει τη ματια μου.

Βλεπω τη λεξη ερωτας

να γινεται ρημαδι.

Αηδονι !

Ω αηδονι μου !

Κελαδας ακομα ;

7 Αυγουστου 1918, Fuente Vaqueros, Granada

( ΦΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ, " Ποιηματα " , μτφ. ΚΟΣΜΑ ΠΟΛΙΤΗ, εκδ. Α. ΚΑΡΑΒΙΑ, αθηναι 1964 )