ΜΟΝΟΙ
Μονοι.
Γυμνοι.
Η ερημος.
Σκεπασου
με το ριγος μου,
με τις πληγες μου'
σκεπασε με
με το κοκκινο διχτυ απ' τις φλεβες σου,
με το γαλαζιο απ' τα νευρα σου,
με τη σαρκα σου,
να εμποδισουμε,
-ποσο ακομα;-
να εισχωρησει βαθυτερα
η ερημος
μεσα μας.
ΜΟΝΟΚΟΝΤΥΛΙΕΣ
Ο αιωνας μας τις πληρωσε ακριβα και τις ρημαχτικες ρηξεις και τους γρανιτινους μονολιθισμους. Μηπως και τριτη χιλιετια απο γεννησεως Χριστου, συνανθρωπε που
δε θα σε συναντησω, θα χρειαστεις τον ακανθινο στεφανο για να μετουσιωσεις το αιμα σου σε φως; Θα ωριμασουμε λοιπον ποτε, ως την εποχη της Μεγαλης Συμφωνικης Πολυφωνιας;
( ΠΕΤΡΟΥ ΑΝΤΑΙΟΥ, " ΤΟ ΦΩΣ, ΩΡΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ", εκδ. " ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΘΕΜΕΛΙΟ " , αθηνα 1987 )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου