" Απο παλια κιολας οι λαοι διαισθανθηκαν πως τα ονειρα ειναι αναμνησεις , ενα 'deja vu' * , πως η φαντασια ειναι γνωση μιας αθεατης , ομως ιδωμενης καποτε πραγματικοτητας."(Ερνστ Φισσερ, "Τεχνη και Ανθρωπισμος" / σπουδες στην αισθητικη-συμβολη σε μια πρωτοποριακη αισθητικη/ , μτφ. Φουλα Χατζηδακη, εκδ." ΗΡΙΔΑΝΟΣ" ,σελ.276)
*ηδη ιδωμενο
*Picasso, Les Demoiselles d' Avignon - 1907
5 σχόλια:
@ ήθελα να ξέρω,
γίνεται έμμεση αναφορά σε άλλες ζωές;
ως άτομο, δεν είμαι ΚΑΚΟΠΙΣΤΗ,
μα είμαι ΔΥΣΠΙΣΤΗ ως προς αυτά...
ΚΟΙΤΑ, Ο ΦΙΣΣΕΡ ΕΙΧΕ ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΑΝΑΛΟΓΗ, ΠΕΡΙΠΟΥ, ΜΕ ΤΟΥ ΑΡΓΚΑΝ. ΕΝΝΟΩ, ΣΤΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ, ΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ. ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΟΥΤΕ ΤΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ.
ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΤΕΧΝΗΣ( ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΣΤΟΝ ΟΡΟ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ).
ΑΥΤΟ, ΑΛΛΩΣΤΕ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ. ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΙΣ ΒΑΘΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΣΟΛΤΖΕΝΙΤΣΙΝ(ΑΥΤΟ, ΑΠΟ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΟΥ, ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ Σ' ΕΧΕΙ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΙ ΚΑΙ ΣΕΝΑ). ΚΑΙ ΦΤΑΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΠΙΣΩ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΗ ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ. ΚΑΙ ΔΙΝΕΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ ΘΕΣΕΙΣ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ. ΥΠΗΡΞΕ ΕΝΑΣ ΑΠ' ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΣΕ, ΑΝ ΘΕΣ, Η ΠΛΗΡΗΣ ΣΧΕΔΟΝ ΝΕΚΡΩΣΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ.
ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΕΝ ΕΠΑΘΕ Ο ΔΗΜ. ΧΑΤΖΗΣ ΚΑΙ ΤΟΣΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΙ' ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΣΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ, Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ;; Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΔΕΝ ΒΙΩΝΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΕΣ' ΑΠ' ΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ;
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΣΑ ΝΑ ΤΟ ΧΕΙ' ΖΗΣΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ Ο ΙΔΙΟΣ, ΑΚΟΜΗ ΚΙ' ΑΝ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;
ΣΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ- ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΟΥ ΕΒΑΛΑ- ΓΡΑΦΕΙ: " ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ ΜΙΑ Δ Ι Ε Ρ Γ Α Σ Ι Α Σ Υ Ρ Ρ Ι-
Κ Ν Ω Σ Η Σ Τ Η Σ Φ Α Ν Τ Α Σ Ι Α Σ, ΤΟΣΟ ΤΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΝΑ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΝΑ ΠΡΟΕΙΚΑΖΕΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ".
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΜΗΠΩΣ, ΑΥΤΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ;
ΔΙΑΦΩΝΕΙΣ;
@ δεν ξέρω...
δεν έχω ακόμα (!) εντελώς αποφασίσει,
αν η φαντασία είναι ευλογία ή κατάρα!
τείνω βέβαια προς την ευλογία,
παρ' όλο που,
ως προσωπικό στοιχείο,
με ζορίζει πολύ...
κοίτα,
αν έχεις φαντασία,
την έχεις σε όλην τη δραστηριότητα της ζωής !
δεν την έχεις μονάχα σε ό, τι αφορά στη σύλληψη ή έκφραση ή κατανόηση της τέχνης!
την έχεις στη δουλειά σου
(εκτός αν η δουλειά σου έχει να κάνει κι αυτή με την τέχνη...),
την έχεις στις ανθρώπινες σχέσεις και στην επικοινωνία σου,
την έχεις στην κουζίνα σου,
στο κρεββάτι σου,
στις σκέψεις σου,
αν θες, στην καθημερινή λειτουργία σου...
η έλλειψη ή η ύπαρξη φαντασίας, καθώς και ο βαθμός της,
καθώς και άλλοι προσωπικοί, ατομικοί, υποκειμενικοί ή εξωτερικοί- αντικειμενικοί παράγοντες,
που συναρτώνται με αυτήν,
η έλλειψή της λοιπόν ή η ύπαρξή της, προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητά μας...
η φαντασία, δημιουργεί προσδοκίες...
η φαντασία, έχει να κάνει και με την ευαισθησία
και με την καλλιέργεια
και με άλλους παράγοντες...
υπάρχει περίπτωση,
αν η φαντασία αποτελεί χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου,
"οι περιστάσεις",
πάει να πει ο τρόπος της ζωής σου (δουλειά, δραστηριότητα, προσωπικά κ.τ.λ.),
να είναι κατώτερα ή
διαφορετικά, τέλος πάντων, από αυτά, που φαντάζεσαι και περιμένεις...
τότε
γίνεσαι
δυστυχής.
και χρειάζεται
μεγάλη προσωπική συγκρότηση,
ώστε να ισορροπείς...
-αυτά, προς το παρόν- :)
υ.γ.
την πήγα πάρα πέρα, απ' όσο έπρεπε, τη συζήτηση;
ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ. ΝΟΜΙΖΩ, ΑΛΛΩΣΤΕ, ΟΤΙ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟ ΥΠΟΝΟΕΙ ΑΥΤΟ, ΣΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΤΟ
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΚΕΦ. ΠΟΥ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΣΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ.
αυτές δεν είναι αναρτήσεις... είναι διαλέξεις!
Δημοσίευση σχολίου