ΑΡΝΗΘΗΚΑΤις προθεσμιες ολες
τις σεβαστηκα
γεματος στγμιαιο θυμο
για κεινους που αγνοησαν
για οσους παραγνωρισαν...
Ομως
σημερα που φανταζομαι το σπιτι μου
μια αυλη καταφυτη
αρνηθηκα να μου προσβαλουν τα ονειρα
κι οχι με φωνασκιες
μα με το δακρυ μου.
( "ΔΙΠΛΗ ΒΑΡΔΙΑ" του Ζαχ. Βολικα, εκδ. Καστανιωτη - 1984 )
* Toulouse Lautrec, Ambassadeurs
4 σχόλια:
"Τις προθεσμιες ολες
τις σεβαστηκα
γεματος στιγμιαιο θυμο
για κεινους που αγνοησαν
για οσους παραγνωρισαν..."
να κάτι
αληθινό !
αχ,
πόσο αληθινό...
@ ...και πάλι,
πώς να βάλεις στους ανθρώπους προθεσμίες;...
...και πάλι,
πώς να αγνοήσεις
το να σε αγνοούν...
ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΕΙΝ' ΑΛΗΘΕΙΑ, ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ.
@ αναγνώρισα τον ποιητή...
Δημοσίευση σχολίου