... βαγια-βαγια των βαγιων...

... το ψαραδικο μαζευει τα δυχτια του με τη θαλασσινη σοδεια, σε καποιο κολπο του Ευβοικου, για τη σημερινη καταναλωση, συμφωνα με το εθιμο!

(η φωτογραφια ειναι φρεσκια... της ημερας, δηλ. μεσημερι Παρασκευης! )

*****

- ηρθε ο Λαζαρος ηρθαν τα βαγια

βαγια-βαγια των βαγιων

τρωνε ψαρια και κολιον

και την αλλη Κυριακη

τρωνε το ψητο αρνι!

***

... Ειναι ο,τι θυμαμαι απ' τα καλαντα του Λαζαρου, που τραγουδουσα πιτσιρικας απο

πορτα σε πορτα στην Αταλαντη, αμεσως μετα τον πολεμο και κατα τη διαρκεια του Εμφυλιου, οπου ακολουθουσαμε εγω και η μητερα μου... τις μεταθεσεις του πατερα μου! Θυμαμαι, ακομη, οτι η νοικοκυρα του σπιτιου με φιλευε ενα μικρο κουλουρι σε σχημα ανθρωπινο(τον Λαζαρο) και οχι χρηματα οπως στα Χριστουγεννιατικα και τα Πρωτοχρονιατικα καλαντα!

Τα ιδια λογια θυμαμαι οτι λεγαμε τα παιδια και στη Σαμο οπου εζησα αργοτερα!

Οχι ομως και στη Κω, οπου εζησα αμεσως μετα την ενσωματωση των Δωδεκανησων.

Εκει δε θυμαμαι να υπηρχε αυτο το εθιμο. Ισως, ομως, λογω της δυσκολης περιοδου προσαρμογης στις νεες συνθηκες που βιωναν οι ντοπιοι!

Τα ιδια καλαντα, την ημερα του Λαζαρου, λεγαμε τα παιδια και στην Αθηνα, στον Βυρωνα οταν επιτελους... εδραιωθηκα στην Αθηνα. Ομως δεν εδιδαν Λαζαρο. Μονο καμμια δυο νοικοκυρες! Μια απ' αυτες ηταν και η μανα μου, που τους εφτιαχνε απ' τη προηγουμενη! Ομως, στον Βυρωνα, θυμαμαι μεχρι και τα μεσα του '80, μερικα μικρα γειτονοπουλα γυριζαν τα σπιτια και ελεγαν τα καλαντα του Λαζαρου, τα φιλευαμε,ομως, τσουρεκακια... οχι πια Λαζαρους!

... Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗ q.l.