Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
(Das Marien - Leben)
1912
Pieta
Ολοκληρωνεται τωρα η κακομοιρια μου
κι' ανονομαστη με τελειωνει.
Οπως της πετρας παγωνει
η καρδια, ετσι κ' εγω παγωνω.
Σκληρη οπως ειμαι, ενα γνωριζω μονο:
Εγινες μεγαλος _
... κ' εγινες μεγαλος
μεσα απο την καρδια μου
ο πιο μεγαλος πονος
για να ξεχειλισει.
Μεσα στα σπλαχνα μου κειτεσαι τωρα
και δε μπορω πια, τωρα,
να σε γεννησω.
Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ
ΙΙ.
" Ποιος σκεφτηκε πως, ως τον ερχομο της,
ο πολυς ουρανος ατελης ηταν;
Tης ειχεν, ο Αναστας, κρατησει θεση,
μα εικοσιτεσσερα χρονια εμεινεν αδειος
ο θρονος διπλα του. Και, μαλιστα, αρχιζαν
σ' αυτο το αγνο κενο να συνηθιζουν
κιολας, που σαμπως να 'ταν αγιασμενο
γιατι με την ωραια του το πληρουσε
λαμψην ο Γιος της. [... ] "
( απο, " ΕΚΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ RAINER MARIA
RILKE ", μτφ. ΑΡΗ ΔΙΚΤΑΙΟΥ, εκδ. " ΚΑΔΜΟΣ ", αθηνα 1957 )
