Ηταν Φεβρουαριος του 1965.
Ειχα τελειωσει την στρατιωτικη εκπαιδευση( τελη Ιανουαριου ), σαν κληρωτος στην τοτε Ε.Β.Α., στο Κεντρο Εκπαιδευσης του Αραξου, οπ' απου πηρα μεταθεση για το Ηρακλειο της Κρητης προς αποκτηση ειδικοτητας.
Μια βραδια, ειχα βαρδια σκοπου σ' ενα υψωμα 15 χλμ. απο το Ηρακλειο, απο τις 02.00-04.00 το πρωι! Στην στρατιωτικη αργκο η βαρδια αυτη ονομαζοταν "γερμανικο νουμερο", επειδη θεωρειτο η χειροτερη βαρδια απο αποψη ωραριου!
Οι σκοποι κοιμομαστε με πληρη πολεμικη εξαρτηση ... ακομη και με το κρανος στο κεφαλι, τα αρβυλα και το τουφεκι ξαπλωμενο στο κρεββατι διπλα μας!
Αφου παρελαβα υπηρεσια απο τον προηγουμενο συναδελφο μου, αρχισα να "σουλατσαρω" περα-δωθε, γυρω απ' το φυλακιο. Ηταν μια υπεροχη Φλεβαριατικη βραδια με αστροφεγγια, σαν την αποψινη! Αναρωτηθηκα αν μπορουσα να μετρησω τ'αστρα!
Σε λιγο αρχισε να πλησιαζει στη σκοπια ενα κοπαδι γιδοπροβατα κι ακουσα μια φωνη απο μακρυα(συνοδευομενη απο γαυγισματα σκυλιων) να μου φωναζει...
-σμηνιτη μην πυροβολησεις! Ηταν ο τσοπανος!
Αφου ηρθε κοντα μου, με ρωτησε αν του επετρεπα να καθησει λιγο να ξαποστασει!
Ηταν ενας, προχωρημενης ηλικιας, λυγεροκορμος κρητικαρος με τη βρακα του και το μαντηλι στο κεφαλι!
Του ειπα οτι ειναι καλοδεχουμενος, γιατι ετσι θα ειχα και συντροφια!
Εκεινος καθιστος σε μια πετρα κι εγω ορθιος με το οπλο στον ωμο, πιασαμε κουβεντα! Με ρωτησε απο που ειμαι, ποιο ειναι το ονομα μου κι αρχισε να μου εξιστορει κομματια απ' τη ζωη του, ενω εγω τον παρακολουθουσα αμιλητος! Ειχε λαβει μερος στην Αντισταση, μου περιεγραψε σκηνες, που ο ιδιος εζησε, απο την Μαχη της Κρητης, απο την παιδικη του ηλικια, απο την οικογενειακη του ζωη, μου ειπε τις πολιτικες του αποψεις, τα συμπερασματα του απο τις πολιτικες εξελιξεις στην Ελλαδα, μου ανεπτυξε την πειρα που απεκτησε απ' την ζωη τουτη!
Ηταν ενας αμυθητος θησαυρος γνωσης για μενα!
Στις 04.00 ηρθε ο συναδελφος της επομενης βαρδιας να με αντικαταστησει!
Ο τσοπανος σηκωθηκε να με χαιρετησει για να φυγει! Του λεω... -περιμενε!
Απευθυνομαι στον συναδελφο μου και του λεω... - συναδελφε γυρνα πισω στο κρεββατι σου γρηγορα, πριν προλαβει και σου περασει ο υπνος. Τη βαρδια σου θα την κανω εγω! Με κοιταει εκπληκτος και με ρωταει... -αληθεια το λες; Ναι! του απαντω. Και φευγει... τρεχοντας!
Απευθυνομαι σ' αυτον τον σοφο κρητικο τσοπανο και του λεω... -κατσε και συνεχισε να μου λες τις ιστοριες σου μεχρι τις 6, γιατι στις εξη και πεντε πρεπει να ειμαι παρων στο προσκλητηριο!
Και συνεχισε τις ιστοριες του, μεχρι τις εξη παρα πεντε! Τοτε σηκωνεται κι αφου αποχαιρετιομαστε, κοντοστεκεται και με ρωταει... - εχεις παει στο φαραγγι της Σαμαριας, τωρα που εισαι στην Κρητη; Ναι! του απαντω. Και τοτε μου λεει:
- Εισαι νεος. Ναχεις υπ' οψη σου οτι, κοιτας απο πανω το φαραγγι και βλεπεις κατω πατο! Κοιτας την ψυχη του ανθρωπου και δεν βλεπεις πατο!
ΑΒΥΣΣΟΣ, σμηνιτη, η ψυχη του ανθρωπου!
Καλη τυχη ναχεις!
Ξεσηκωσε το κοπαδι του κι εφυγε!
Απο τοτε η " Αβυσσος " κρατηθηκε στη μνημη μου!
Και ο γερο-τσοπανος καταγραφτηκε σαν ενας απ' τους Δασκαλους μου!
Αργοτερα προστεθηκε και η " Ερημος " !
Και η Αραβικη Χερσονησος σαν ο τοπος που σταθηκε μοιραιος για μενα!
