Σ' εναν κοσμο απο θεαμα
τα χρωματα κουραστηκαν να κινουνται
τα τωρινα μου χρονια στοχαζονται
κι η μοναξια μπορει να θυμαται σωστα
τις μορφες που ανασαινουν
στο χαδι της.
Σ' εναν κοσμο απο θεαμα
το σπιτι μου αποκτα
ο, τι στερηθηκα
τα παιδικα μου χρονια σιωπηλα
το παλιο κτηριο του σχολειου
κοκκινες μερες
γεματες πεινα και φως.
Σ' εναν κοσμο απο θεαμα
η μοναξια μου μπορει να χαιρεται σωστα
με καθε υπερβολη της σκεψης μου.
( του ΖΑΧΑΡΙΑ ΒΟΛΙΚΑ, απο τη συλλογη " ΔΙΠΛΗ ΒΑΡΔΙΑ ", εκδοσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, αθηνα 1984 )
