στη μνημη του 16χρονου...

Αποβραδο


Ωρα πολλη εχουν φυγει τα παιδια'
ο ισκιος στην ερημην αυλη μακραινει με ατονια,
κι απ' τ' ανοιχτο παραθυρο στην ταξη μεσα εφυσησε
κ' εσβησε η νυχτα τα μισα θρανια.

Ηλιος που πια βασιλεψε, χρωμα στη γη ζεστο'
τριανταφυλλενιος ουρανος, που εμεινε και προσμενει ακομα
να ξεπροβαλουνε, δειλα, οι μικροι ερωτες
απο τα περασμενα χρονια.

Στην χαμηλην ατμοσφαιρα σταματησε η στιγμη'
κ' η αυρα που περασε, σα μιαν αφηρημενη σκεψη,
ανελπιστα, τοσο καλη εχει καμει την καρδια,
που να ξεθαρρευτη και να πιστεψη !

( Ναναι η εσπερα που αργησε πολυ
κ' εγειρε παλι η ελπιδα νικημενη ;.. )
Τωρα πια η νυχτα μεσ στην ταξη πυκνωσε
κι απ' τ' ανοιχτο παραθυρο ανασαινει...

( του ΚΩΣΤΑ ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ )