... πισω στο... λημερι μου...

Deauville

Ξανθη σχισμη, ξανθη σκια και μαυρη στηλη. Και η σχισμη γινεται πηγη που ηχει και ρεει ' και η κολονα πιδαξ - λαλος πιδαξ, λευκος και λαγαρος, που σελαγιζει και αναβλυζει. Αναμεσα στα χειλη λαμπουν οι μαργαριται ως κομπολοι υγρο, ρευστο και ανεκλαλητως πλουσιον.

Ετσι, οταν ασπαιρει η στιγμη και απο τα εγκατα ο αλαλαγμος υψωνεται υγρος και [ο] θολος του κτισματος γεμιζει και ανθιζει - χιλια τα χρονια της στιγμης, χιλια τα επη της κραυγης που εκτοξευεται και υπερυψουται.

Και οταν, καθε φορα που η χλαλοη περνα και συσπειρουται εκ νεου η κραυγη μεσ' στην ξανθη σκια και επανω απο την μαυρη στηλη, παλι χιλια τα χρονια της στιγμης, χιλια τα επη της κραυγης και μεσ' στη σιωπη που απλωνεται και αυτη και υπερυψουται επανω απ' την ξανθη σκια και επανω απο την μαυρη στηλη ως πιδαξ λευκος γλυπτος, ως πιδαξ ακινητος στητος, ως ομβρος πετρωμενος, ως λογος ορθιος μαρμαρωμενος και η σιωπη, και η σιωπη, αλαλαγμος και αυτη αλαλαγμος, μεσα στη μνημη της σαρκος εις [τον] αιωνα τον απαντα κρυσταλλωμενος.

Ανδρος (Μπατσι)

21-6-1956

( του ΑΝΔΡΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ, περιοδικο " ΟΥΤΟΠΙΑ ", τευχος 49, Μαρτιος-Απριλιος 2002, "ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟ ", σημειωσεις ΓΙΩΡΓΗ ΓΙΑΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗ )