Σε μια κοινωνια χωρις ισοτητα, η αρμονια, αληθεια και ομορφια μπορει να επικρατησει;
( John Milton )

Πεινουσαμε στης γης την πλατη.
Σα φαγαμε καλα
πεσαμε εδω στα χαμηλα
ανιδεοι και χορτατοι.
( Γ. Σεφερης )


Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

ΑΥΡΙΟ ΠΑΛΙ... μιση ωρα νωριτερα


ΠΡΟΛΟΓΟΣ(... οφειλομενος):

Ηταν καλοκαιρι, 30 και πλεον χρονια πριν, οταν ενα αμουστακο παιδι, πολυ ευγενικο, με κοντα παντελονια, εμφανιστηκε στο γραφειο μου κι αφου με καλημερισε μου παρεδωσε εναν ανοικτο φακελο, λεγοντας μου: μου τον εδωσε ο πατερας μου κι ειναι για σας!
Αυτη ηταν η πρωτη φορα που συναντηθηκα με τον Θωμα η εκεινος συναντηθηκε με μενα!
Μετα 2 η 3 χρονια, εγω, εφυγα απ' αυτη τη... γειτονια και χασαμε ο ενας τα ιχνη του αλλου!
Ομως, η τυχη το 'φερε και ξανασυναντηθηκαμε! Πριν 13, περιπου, χρονια, ...πριν;!
H αποσταση της διαφορας ηλικιας, μεταξυ μας, ειχε "μικρυνει"!
Κι αυτο γιατι ο Θωμας ηταν πια ανδρας ωριμος! Και ειχε και καλλιτεχνικο ψευδωνυμο! Εχοντας τις προγονικες ριζες του βαθεια στο αιγαιοπελαγιτικο νησι της Sant' Irene ητοι... ελληνιστι Σαντορινης της πανεμορφης, απο Θωμας... εγινε ΤΟΜΑΖΟ!

----- * ----- * -----

Τη καλλιτεχνικη περιοδο 2009-10 η οποια βαδιζει προς το τελος της, αντιθετα με τη προηγουμενη, για πολλους και διαφορους λογους, ουτε εκθεσεις η μουσεια επισκεφτηκα, ουτε κινηματογραφο μα ουτε θεατρο πηγα.

Χθες βραδυ, ομως, πηγα στη Β' σκηνη του θεατρου "ΑΛΜΑ", βραδυνη παρασταση, και ειδα το εργο ενος νεου πρωτο-παρουσιαζομενου θεατρικου συγγραφεα, του ΤΟΜΑΖΟ ΠΑΓΩΝΗ.
Ο τιτλος του εργου: " ΑΥΡΙΟ ΠΑΛΙ".

Παρακολουθησα με μεγαλο ενδιαφερον την πολυ προσεγμενη παρασταση! Με προ'ι'δεασε γι' αυτο, το ομορφο προγραμμα που αγορασα απ' το φουαγιε του θεατρου, μολις το ξεφυλισα!
Ολοι οι συντελεστες της παραστασης, μια ομαδα νεων ανθρωπων, καθως φανηκε, ειχαν δωσει τον καλυτερο τους εαυτο!
Ας μου επιτραπει να τους αναφερω ενα προς ενα, με τη σειρα που οι ιδια επελεξαν, παρουσιαζοντας με συντομια τα βιογραφικα τους στο προγραμμα, κατα χαριτωμενο τροπο:
Αντωνης Αντωνακος - ηθοποιος, Χαραλαμπος Αρωνης - ηλεκτρολογος, Αλκυωνη Βαλσαρη - σκηνοθετις, Καλλιοπη Ζαφειροπουλου - σκηνογραφος, Αντωνης Ζιωγας - ηθοποιος, Τομαζο Παγωνης - συγγραφεας, Σπυρος Σιδερης - ηθοποιος, Αννα Στατσκαγια - ηθοποιος, Αννα Στρουζα - ενδυματολογος και, Τζουλι Τσουκα - ηθοποιος.
Η πλοκη του εργου στηριζεται στον μυθο του Σισυφου. Ο συγγραφεας τον μεταπλαθει και τον μεταφερει σε μια κοινωνια αντιπροσωπευτικη των συγχρονων πολιτικων, οικονομικων, κοινωνικων, ψυχολογικων και θρησκευτικων τασεων και των συγκρουσεων τους.
Το εργο παιζεται χωρις διαλειμμα, εχει 7 σκηνες και την εξοδο/μονολογο του Σισυφου.
Ολη η υποθεση διαδραματιζεται στο δεκατοτριτο(!) υπογειο ενος ουρανοξυστη σε τοπο μη κατανομαζομενο, πανω απο ενα υπογειο ποταμι, οπου εχει επιλεξει να ζει μια παρεα νεων για τους δικους της λογους.
Απο τους 5 ηθοποιους ο ενας αντιπροσωπευει τον Σισυφο και οι αλλοι 4 τις διαφορες τασεις.
Ο συγγραφεας χρησιμοποιει γλωσσα και εκφρασεις των σημερινων νεων, χωρις δηθεν, χωρις υποκρισιες. Το προκλητικο υφος γραφης - στιγμα του συγγραφεα - αποσκοπει να δημιουργησει διλημματα, να προβληματισει τον θεατη και να τον αναγκασει, ει δυνατον, να εκφρασει η να παρει θεση!

Θα ηθελα, εδω, να παραθεσω 2-3 σκεψεις της σκηνοθετιδας Αλκυωνης Βαλσαρη, που μου εκαναν εντυπωση και δημοσιευονται στο προγραμμα:

- Βρες τους συμμαχους σου κι επελεξε: ακολουθεις τη φορα του ποταμου η πηγαινεις κοντρα. Η ακινησια δεν ειναι ουδετεροτητα, ειναι ψευδαισθηση.
- Παραδεξου την αναγκη σου να πιστεψεις μια ιστορια.
- Αν θελεις να ξεφυγεις, πρεπει, τουλαχιστον, να προσπαθησεις. Η τουλαχιστον μπορεις να ελπιζεις. Αυριο παλι...

Απο τους ηθοποιους, ξεχωρισα τον Αντωνη Ζιωγα στον ρολο του Σισυφου!

----- * -----*-----*

ΕΠΙΛΟΓΟΣ(... οφειλομενος)

Θελω να ευχαριστησω, απ' εδω, τον ΤΟΜΑΖΟ ΠΑΓΩΝΗ, για την τιμη που μου εχει κανει, να μου δινει, σχεδον παντα, μερικα χρονια τωρα, ενα αντιγραφο των χειρογραφων του, να ζητα και να κουβεντιαζει μαζι μου τη κριση μου. Να ανεχεται τη κριτικη μου, ακομη κι αν, ορισμενες φορες, ειναι δυσαρεστη! Εκεινο, ομως, που μας ενωνει, ειναι η κοινη πεποιθηση η πιστη(;!) οτι απ' την αντιθεση προκυπτει η συνθεση! Και ειναι αυτο που διατηρει την μεταξυ μας φιλια, αλληλοεκτιμηση και σεβασμο!
Ο... απαραδεκτος, παρα την επιμονη αντιθεση μου... εξακολουθει να μου μιλαει στον πληθυντικο, οπως την πρωτη φορα που γνωριστηκαμε, πριν 30 και πλεον χρονια!

Φιλε Θωμα, σου ευχομαι διαρκη ΑΝΑΤΑΣΗ!

Δεν υπάρχουν σχόλια: