ΠΟΙΗΣΗ... POESIA Ι.

ΤΡΕΧΑΝΤΗΡΑ

Καταμεσις ανεμου η τρεχαντηρα,
με τα πανια της τοξα τεντωμενα,
του διακιου τη στερνην επηρε γυρα
στα γαλανα βουνα τα γυμνωμενα'
κι' ο αιθεροδρομος βογγος που επλημμυρα
στα ξαρτια, στα πρυμνησια, στην αντενα,
- δελφινια επαρατρεχανε ολοενα-
την εκρουε μεσ' στο κυμα, ολορτη λυρα!
Δικοπη σπαθα εξεσκιζε η καρηνα
κι' ο αφρος στην πρυμνα, χωριος σε δυο κρινα,
των σταλιων ανατιναζε το σειστρο,
σα μ' ενα "λασκα"! - ο ηλιος μεσουρανει-
στων Σαλωνων εμπηκε το λιμανι,
με τον καταμεσημερο μαιστρο!

( Αγγελου Σικελιανου, "ΑΝΤΙΔΩΡΟ" , εκδ. ΓΑΛΑΞΙΑ - δεκ. '70 )



... κι' ενα για ιταλομαθεις...

...
forse l' ansia di dirti una parola
prima che si richiuda ancora il cielo
sopra un altro giorno, forse l' inerzia,
il nostro male piu vile...

( Salvatore Quasimodo, " GIORNO DOPO GIORNO" - lettera- , ediz. Mondadori - 1961 )