... ο.τι υπαρχει ακομη απο τον φαλαταδιανο παππου...
φτιαγμενο απο τα χερια του,
και μερικα απομειναρια απο τα συνεργα του,
ενα σφυρι, ενα ροκανι, ενα πριονι και κατι σκαρπελα!
... που χαρισε το μεριδιο του στο χωριο στ' αδελφια του και ξενητευτηκε...
που παρατησε τη δουλεια του και τη ζηση του στη Πολη και επεστρεψε στην Μητερα Πατριδα οπου το υψιστο καθηκον τον καλουσε...
και το εκτελεσε στο ακεραιο, επι δωδεκα χρονια μ' ενα μικρο διαλειμμα, οσο διαρκεσε η ειρηνη... κι οταν πια γυρισε στο σπιτι του, πρωτο'δε τον πρωτο του γυιο που περπατουσε, ηδη...
και στην Αλβανια εχασε τον δευτερο γυιο του νιοπαντρο, ενα μηνα μετα τη στρατευση του κι ανημερα της γιορτης του...
που αρνηθηκε να δοθει τ' ονομα του στον μοναδικο εγγονο του, απ' τον πρωτο του γυιο και ειπε να του δοθει το ονομα του σκοτωμενου...
που στο σεντουκι του, οταν εφυγε απ' τη ζωη βρεθηκε φυλαγμενο, ρολλο, ενα Διπλωμα Τιμης που του δοθηκε απ' τη Μητερα Ελλαδα για το χαμενο παιδι του, μαζι με την Ελληνικη Ιστορια και τη Γεωγραφια της Ελλαδος, καθως κι ενας φακελλος με την αλληλογραφια του, κατα τη διαρκεια του πολεμου του '40, απ' τον Αγιο Πετρο της Κυνουριας, με τον συμπεθερο του στο Μωρακεο της Ανδρου...
γιατι του αρεσε, μεχρι τα ογδοντα του να μαστορευει και να διαβαζει...
κι απ΄τα ογδοντα-πεντε του αναπαυεται στα χωματα του χωριου, στον Φαλαταδο, οπως ηταν η επιθυμια του, μαζι με τη ναυπλιωτισα γιαγια και την αδελφη της, τη θεια Ιωαννα !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου