... Οπως ειπωθηκε, ηδη, ο αφηγητης ενα πραγμα δεν μπορουσε, για καιρο, να χωνεψει!
Οτι υπηρχαν ανθρωποι που μιλουσαν διαφορετικες γλωσσες απ' αυτην που εκεινος καταλαβαινε.
Δεν αντιμετωπιζε, ομως, το ιδιο προβλημα οταν γυριζοντας το κουμπι εκεινου του πελωριου εγγλεζικου κουτιου(το οποιο, βεβαια, φυλαγει μεχρι σημερα σαν κειμηλιο), αντι για ομιλιες ακουγε μουσικες! Αυτο καθολου δεν τον προβληματιζε.
Ετσι, οταν μετα τρια-τεσσερα χρονια αρχισε να φτιαχνει μονος τα παιχνιδια του - οπως αλλωστε εκαναν, τα περισσοτερα παιδια της εποχης εκεινης, γιατι... jumbo δεν υπηρχαν τοτε ! - του μπηκε στο μυαλο να φτιαξει κι ενα δικο του ραδιοφωνο!
Ρωτησε απ' εδω, ρωτησε απ' εκει και, βρηκε την ακρη!
Εφτιαξε το πρωτο του ραδιοφωνο με γαληνιτη κι ακουστικα ασυρματου οταν ηταν περιπου 10 χρονων.
Το βραδυ, το εβαζε διπλα στο κρεββατι του, φορουσε τ' ακουστικα κι ακουγε ραδιοφωνο ωσοτου τ' αυτια του κουραζονταν, πια, απο την πιεση των πελωριων εκεινων ακουστικων. Τοτε, μονο, εβγαζε τ' ακουστικα και κοιμοταν.
Ομως, αυτο το πρωτο ραδιοφωνο του δεν τον ικανοποιουσε και πολυ γιατι επιανε εναν μονον σταθμο, ελληνικο, του Ε.Ι.Ρ.
Ειχε ακουσει οτι θα μπορουσε να εχει ενα παρομοιο δικο του ραδιοφωνο που να πιανει περισσοτερους σταθμους! Κι ετσι ξαναρχισε να ρωτα περα-δωθε.
Μετα λιγο καιρο, προσθετοντας στο ιδιο ραδιοφωνο εναν πυκνωτη, μια συρματινη κεραια(την οποια το βραδυ την εδενε στον σωμιε του κρεββατιου του, αυξανοντας ετσι την εμβελεια ληψης) κι ενα κουμπι, οπως ειχε και το μεγαλο εγγλεζικο κουτι, μπορουσε πια ν' ακουει περισσοτερους σταθμους και οταν δεν του αρεσε η μουσικη του ενος να αλλαζει συχνοτητα και ν' ακουει καποιον αλλο!
Τελειοποιησε το ραδιοφωνο του τοσο, ωστε ενας-δυο φιλοι-του του ζητησαν να φτιαξει και σε κεινους. Και με μεγαλη του χαρα το εκανε!
Απο τοτε και μεχρι σημερα, οπου κι αν πηγε/παει οπου κι αν βρισκεται εχει παντα μαζι του συντροφια,
ενα ραδιοφωνο και μια φωτογραφικη μηχανη!
