συνεχεια των δυο προηγουμενων αναρτησεων
[...]Στο ορατο μελλον, ο κοσμος θα χωριστει σε ενα μετα-ιστορικο κοσμο και σ' εναν κοσμο που ακομη θα διανυει την ιστορικη του εξελιξη. Εντος του μετα-ιστορικου κοσμου, ο κυριος αξονας των διακρατικων αλληλοεπιδρασεων θα ειναι ο οικονομικος αξονας, ενω οι παλαιοι κανονες της πολιτικης της ισχυος θα εχουν ελαττουμενη σημασια. Δηλαδη, θα μπορουσε κανεις να φανταστει μια δημοκρατικη Ευρωπη, που θα ηταν πολυπολικη και κυριαρχουμενη απο τη γερμανικη οικονομικη δυναμη και στην Ευρωπη αυτη οι γειτονες της Γερμανιας θα ειχαν μια σχετικα μικρη αισθηση στρατιωτικης απειλης και δε θα επαιρναν ειδικα μετρα βελτιωσης της στρατιωτικης τους ετοιμοτητας. [...].
Εχει αποδειχθει πολυ δυσκολο για τις χωρες του μετα-ιστορικου κοσμου να ανακοψουν το μεταναστευτικο ρευμα για τουλαχιστον δυο λογους. Πρωτον, αντιμετωπιζουν μεγαλη δυσκολια στη συνταξη ενος δικαιου νομικου πλαισιου, το οποιο να απαγορευει την εισοδο μεταναστων στη χωρα, πλαισιο που να μη φαινεται ρατσιστικο η εθνικιστικο, παραβιαζοντας ετσι εκεινες τις οικουμενικες αρχες περι δικαιου στις οποιες ως φιλελευθερες δημοκρατιες ειναι προσηλωμενες. [...].
Ο δευτερος λογος ειναι οικονομικος, εφοσον σχεδον καθε ανεπτυγμενη χωρα αντιμετωπιζει ελλειψη εργατικων χεριων σε συγκεκριμενους τομεις ανειδικευτης η ημιειδικευμενης εργασιας, τομεις για τους οποιους υπαρχει τεραστια προσφορα απο τον Τριτο Κοσμο. [...].
[...] Ενας Ρεζι Ντεμπραι μπορεσε να βρει διεξοδους στο θυμικο του δυναμισμο που ηταν ολοκληρωτικα καταπιεσμενος στην ευημερουσα και μεσοαστικη Γαλλια, πολεμωντας στις ζουγκλες της Βολιβιας στο πλευρο του Τσε Γκεβαρα. Ειναι ισως θετικο για τις φιλελευθερες δημοκρατιες που υπαρχει ο Τριτος Κοσμος για να απορροφα την ενεργητικοτητα και τις φιλοδοξιες τετοιων ανθρωπων' αν αυτο ειναι θετικο και για τον Τριτο Κοσμο, αυτο ειναι μια αλλη υποθεση.
(FRANCIS FUKUYAMA, " ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ", μτφ. ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗΣ, εκδ. ΕΚΔ. ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ ΑΒΕ, αθηνα )
